Plasmage

Het nieuwe hulpmiddel voor de dermatologie en cosmetische geneeskunde.
PLASMAGE is een medisch hulpmiddel voor niet-invasieve microchirurgie

Indicaties | Hersteltijd

PLASMAGE kan door middel van een elektrische ontlading plasma genereren. De punt van het instrument hoeft hiervoor de huid niet te raken, maar slechts bij de huid te worden gehouden. Het PLASMAGE-apparaat, is licht en draagbaar, dat voorzien is van een breed touchscreen voor het selecteren van sstandaard behandelprotocollen. Het is verbonden met een speciaal instrument van kunststof, waarop een elektrode van chirurgisch staal bevestigd wordt. Welke elektrode wordt gebruikt, hangt af van de behandeling.

Download brochure

Informatie over Plasmage

Op basis van plasma-energie

PLASMAGE maakt gebruikt van plasma, de vierde aggregatietoestand. Dit plasma is een geïoniseerd gas dat zowel ionen als elektronen bevat, maar over het geheel genomen neutraal is.

Extreme precisie

Eén instrument, met een grote keus aan elektroden, voor uiteenlopende behandelgebieden. Dit biedt optimale precisie en flexibiliteit. Niet-ablatief.

Niet-ablatief

PLASMAGE is een medisch hulpmiddel dat op grond van Richtlijn 93/42/EEC en latere wijzigingen daarvan in klasse IIb van de niet-invasieve hulpmiddelen valt. Het mag alleen worden gebruikt voor gekwalificeerde artsen en huidtherapeuten.

Nauwkeurige sterkteregeling

Keuze uit standaardprogramma’s die het unieke karakter van ‘fractional® plasma’ combineren met de benodigde sterkte. PLASMAGE is het eerste hulpmiddel dat met fractioneel plasma op het weefsel inwerkt, voor effectievere en veiligere behandeling van het huidgebied.

Plasmage

Blefaroplasma

Blefaroplasma® met PLASMAGE® is te omschrijven als een niet-invasieve ooglidbehandeling voor het corrigeren van functionele afwijkingen of misvormingen en het verfraaien van het uiterlijk. Deze behandeling kan dus gebruikt worden voor reconstructieve of cosmetische (esthetische) doeleinden. Hieronder worden enkele toepassingen vermeld. Dermatochalasis, waarbij het kan gaan om overtollige huid die over de bovenste wimpers hangt en klachten veroorzaakt (pseudoptosis). Dermatochalasis kan ook ontstaan als gevolg van chirurgische ptosiscorrectie. Verworven ptosis, wat veroorzaakt kan worden door verscheuring, uitrekking of loslating van de peesplaat waarmee de levatorspier aan het bovenooglid zit (levator-aponeurose). Als de anatomische veranderingen leeftijds gerelateerd zijn, wordt aponeurogene ptosis doorgaans aangeduid als ‘involutionele ptosis’. Wenkbrauwptosis, waarbij de wenkbrauw dermate laag staat dat er weefsel over het bovenooglid wordt geduwd. Het plasma, dat gegenereerd wordt door het ioniseren van gas, kan sublimatie van het oppervlakkige weefsel tot stand brengen. Dit heeft een liftend effect op de huid.

Xanthelasma palpebrarum

Xanthelasma palpebrarum is de meest voorkomende vorm van xanthoom. Xanthelasmata zijn vlakke en zachte gelige bultjes van uiteenlopende vorm en grootte die met name bij de binnenste ooghoek op het ooglid worden waargenomen. Xanthelasmata doen zich meestal bilatreraal voor en worden gekenmerkt door gelige afzettingen. Deze afzettingen zijn het gevolg van de aanwezigheid van cholesterol. Aanvankelijk beperken de laesies zich tot de binnenste ooghoek, maar in een verder gevorderd stadium breiden ze zich geleidelijk uit over het hele gebied rond de ogen. Bij histologisch onderzoek worden veresterde cholesterolafzettingen gevonden in het cytoplasma van histiocyten in de middelste en bovenste lagen van de dermis en epidermis.

Acne vulgaris

Acne vulgaris is de meest voorkomende huidaandoening. Ongeveer 80% van de bevolking krijgt hier vroeg of laat last van. De prevalentie wordt bij jongens van 16 en 17 jaar geschat op 85-100%, en bij meisjes in dezelfde leeftijd op 83-85%. Deze veelvoorkomende huidaandoening kan blijvende littekens en andere ontsierende huidafwijkingen veroorzaken, die grote nadelige gevolgen kunnen hebben voor de psychische ontwikkeling en het zelfbeeld. Acne is een multifactoriële aandoening van de talgklieren rond haarzakjes. Delen van de huid met de hoogste concentratie van deze talgklieren zijn het gevoeligst voor acne.

Rimpels

Rimpels bestaan uit lijntjes, vouwen of plooien in de huid. Meestal zijn rimpels het gevolg van veroudering. Veelal houden de eerste rimpels die in het gezicht verschijnen, verband met gezichtsuitdrukkingen. Ook schade door blootstelling aan zonlicht, roken, gebruik van bepaalde medicatie en diverse andere factoren kunnen het ontstaan van rimpels in de hand werken. Het krijgen van rimpels hoort bij het natuurlijke verouderingsproces. Onze huid wordt namelijk dunner, droger en minder elastisch naarmate we ouder worden. Ook kan de ouder wordende huid zich niet meer zo goed beschermen tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Hierdoor ontstaan er na verloop van tijd lijntjes, rimpels en plooien in onze huid. Naast de bovenstaande factoren hebben ook onze genen invloed op hoeveel rimpels we krijgen en wanneer en waar deze verschijnen. De meeste rimpels ontstaan doorgaans op delen van het lichaam die het meest met zonlicht in aanraking zijn gekomen zoals: de rug van de handen, het gezicht, de hals en de bovenzijde van de onderarmen.

Lentigo

Een lentigines, oftewel levervlekken, zijn scherp begrensde, gepigmenteerde huidvlekjes die omgeven worden door normaal uitziende huid. Histologisch onderzoek kan duiden op hyperplasie van de epidermis en toegenomen pigmentatie van de kiemlaag. Het aantal aanwezige melanocyten kan per patiënt verschillen. Het aantal melanocyten kan verhoogd zijn, maar er is geen sprake van nestvorming. Lentigines kunnen een trage ontwikkeling vertonen die jaren in beslag neemt, maar ook een eruptie van plotseling verschijnende lentigines is mogelijk. De pigmentatie kan homogeen of juist wisselend zijn , en ze kunnen bruin tot zwart van kleur zijn. Er bestaan meerdere klinische en etiologische vormen. Het is belangrijk dat er goed onderscheid wordt gemaakt tussen lentigines en andere melanocytaire laesies (zoals melanocytaire naevi of melanomen). Lentigines zijn een belangrijke marker voor huidschade door uv-straling en voor systemische syndromen.

Huidbeschadiging door uv-straling

Jarenlange blootstelling aan schadelijke ultraviolette straling (uv-straling) kan klinische huidveranderingen veroorzaken. De huid kan vaal worden en het huidoppervlak kan er verweerd gaan uitzien. Ook kan uv-straling in meer of mindere mate leiden tot pigmentstoornissen, teleangiëctasie, rimpels en verslapping van de huid. Deze zichtbare vormen van huidveroudering zijn histologisch gezien meestal beperkt tot de epidermis en de bovenste laag van de dermis.

Hypertrofische littekens

Hypertrofische littekens worden gekenmerkt door overmatige collageenafzetting in de dermis en de subcutis. Deze littekens kunnen ontstaan na beschadiging van de huid bij een ongeval of een operatie. Bij de normale wondgenezing kan een dun litteken worden gevormd dat geen klachten met zich meebrengt. Bij hypertrofische littekens is echter sprake van overmatige bindweefselvorming, en deze littekens zijn rood van kleur. Veel mensen vinden deze rode, dikke littekens ontsierend en storend.

Fibromen

Fibromen zijn van oorsprong huidkleurige gezwelletjes of verdikkingen op de huid. Ze zijn veelal gesteeld. Deze gezwelletjes kunnen overal op het lichaam voorkomen, maar worden het meest gezien bij huidplooien, zoals op de oogleden en ronde de ogen, de zijkant van de hals, de oksel, de lies en het bovenste deel van de borstkas. Ze zijn goedaardig en veroorzaken doorgaans geen klachten zolang ze niet beschadigd worden. Het is niet bekend waardoor ze veroorzaakt worden. Wel lijkt het erop dat irritatie, bijvoorbeeld door schurende bewegingen in de huidplooien, de groei stimuleert. Gesteelde fibromen worden veel gezien bij mensen van middelbare leeftijd. Ze komen voor bij zowel mannen als vrouwen. Ze kunnen huidkleurig of donkerder zijn, en 1 tot 5 mm groot worden.

Verruca Vulgaris

Verruca Vulgaris, oftewel wratten, zijn harde, vleeskleurige huidknobbeltjes die ontstaan als cellen in de epidermis geïnfecteerd raken met een humaan papillomavirus. Als wratten van dichtbij worden bekeken, is vaak te zien dat de normale huidlijnen niet doorlopen over het wratoppervlak. Ook zijn er op sommige wratten kleine zwarte stippeltjes te zien. Wratten worden gekenmerkt door hypertrofie van de dermispapillen en verdikking van de keratinelagen van de epidermis. Het oppervlak is hyperkeratotisch, met een groot aantal vezelige uitsteekseltjes. Wratten worden veel gezien op de handen en vingers, en kunnen groepsgewijs of in een lineair patroon voorkomen.

Brera Plasmage

Waar kunnen we je mee helpen?

Neem contact op Volg ons op LinkedIn Volg ons op Instagram